De bierflessencollectie

Je ooit afgevraagd waar al die flessen die onze bar en muren sieren vandaan komen? We vroegen de man die de eerste flessen ooit binnen droeg hoe dit zo uit de hand heeft kunnen lopen. Gijs de Graaff vertelt het verhaal achter zijn enorme verzameling:

“De verzameling flesjes begon op een avond in 1977 in een café in Groningen, waar ik ging studeren. Daar hadden ze wel zeven (!) verschillende bieren op fles. Ik dronk een Löwenbräu en besloot het flesje thuis in de vensterbank te zetten. De volgende dagen kwamen we er weer en ik dronk voor het eerst Guinness en een Westmalle. Toen bij mij om de hoek een slijterij bleek te zijn waar ook ‘speciaal bier’ werd verkocht stonden er in no time enkele tientallen verschillende flesjes thuis. Ik begon flesjes mee te nemen als ik op reis was, anderen brachten ook nieuwe mee en zo liep de verzameling gestaag uit de hand. Ik ging, toen ik later in Breda woonde, zelfs liftend langs de Belgische trappistenkloosters en langs kleine brouwerijtjes om bijzondere bieren op de kop te tikken. Het was de tijd dat monniken van Westvleteren een late reiziger nog aan tafel nodigden voor een maaltijd met een eigen 4%-brouwsel en dat mevrouw Merckx van brouwerij Liefmans persoonlijk een rondleiding gaf….

Ieder flesje heb ik zelf leeggedronken, van dat principe ben ik nooit afgeweken. De eerste jaren groeide de verzameling hard. De flesjes stonden op plankjes langs de muur en vulden een hele kamer. In 1986 ging ik samenwonen op een etage in Amsterdam-Oost en die bijna duizend flesjes werden een probleem. Mijn vriendin maakte duidelijk dat ze die wandruimte erg graag anders wilde inrichten dan met tientallen strekkende meters plankjes met bierflesjes.

Toen hoorde ik dat er in het voormalige badhuis aan de Funenkade een brouwerij van start ging. Ik ben er langs gefietst en daar zat Kaspar Peterson in z’n eentje een muur af te bikken en badhaken te verwijderen. Of hij behoefte had aan duizend bierflessen op plankjes aan de muur? In eerste instantie niet. Mijn verzekering dat het niet alleen leuk zou zijn om het proeflokaal zo toepasselijk te ‘behangen’ maar dat ik zelf vooral eigenaar wilde blijven van die flesjes en dat ik ook zelf zou gaan zorgen dat ze op plankjes zouden komen te staan en ze zelfs netjes en schoon zou houden, maakte dat Kaspar overstag ging. Sterker, hij werd enthousiast en hielp me als dat nodig was. Het klikte, ik kreeg een sleutel en al snel was Brouwerij ’t IJ ook een beetje ‘van mij’. Trots op het geweldige bier, het bijzondere assortiment en dat karakteristieke proeflokaal bij de molen.

Bart en Patrick namen ’t IJ over en de brouwerij werd verder uitgebreid en recentelijk drastisch verbouwd. Daardoor zijn alle flesjes meerdere keren in- en uitgepakt, opgeslagen en weer uitgestald, er braken soms flesjes en er werden ook zeldzame exemplaren gestolen. Brouwerij ’t IJ werd een fenomeen, een toeristische trekpleister zelfs, een voorbeeld ook voor tallozen met brouwerij-ambities. De bierflesjesverzameling hoort er onlosmakelijk bij. Het werd een steeds verder uitdijende collectie met meer dan tweeduizend flesjes uit ruim honderd landen en van meer dan vijfhonderd brouwerijen. Ze passen momenteel niet allemaal in de fraaie nieuwe rekken dus een beperkt deel staat opgeslagen in de kelder, maar bezoekers van het proeflokaal kunnen het overgrote deel zien staan – langs de muren en boven de bar. Toch blijft het slechts decoratie; het gaat nog altijd om dat fantastische bier dat natuurlijk het allerbeste smaakt als je het drinkt met zicht op de brouwketels.”