Je ziet er niets van maar tussen onze brouwerij en het Amsterdamse Centraal Station in is iets fundamenteel veranderd: het marineterrein is opengegooid. Eeuwenlang was dit toch vrij centraal gelegen stukje Amsterdam niet toegankelijk voor niet-militaire stervelingen. De Koninklijke Marine zwaaide er namelijk al sinds 1655 de scepter. Daar komt nu door bezuinigingen een einde aan. De Marine verdwijnt geleidelijk van het terrein en ondertussen kijken Defensie en de gemeente Amsterdam hoe ze dit speciale stukje hoofdstad in de toekomst vorm kunnen geven. Voorlopig blijven alle gebouwen – een wonderlijke staalkaart van eeuwen nautisch-militaire architectuur – gewoon overeind. De partners prediken een geleidelijke overgang en stellen zich tot doel “het gebied in waarde te laten groeien”. Ze contracteerden daartoe de vrouw die een desolaat stuk industrie zo succesvol omtoverde tot het nu zoveel levendiger Westergasterrein. Die plant nu strategisch startups en kunstenaars binnen de langzaam toenemende beschikbare ruimte. Naast die innovatieve initiatieven moeten ook buurtbewoners zich hier thuis gaan voelen.
Ondertussen hebben ook de eerste pionierende horecaondernemers hier hun anker neergelaten. Heel recentelijk opende restaurant Scheepskameel de deuren voor liefhebbers van hippe, “ruige” cuisine en Duitse wijnen (die schijnen dus best lekker te kunnen zijn). Pension Homeland zit er al wat langer. In een kubusvormig, geblokt gebouw dat vroeger officieren huisvestte, bevinden zich nu een restaurant, 32 hotelkamers en een brouwerij. Die brouwerij heet net als het pension ook gewoon Homeland en is volop in ontwikkeling. Erik Spratte brouwt er met een in Duitsland op de kop getikte installatie duizend liter per keer.
De brouwerij zit pal naast de keuken, daar kijk je door de glazen wand zo naar binnen. Dat en het feit dat er ondertussen gewoon nog aan de brouwinstallatie verder gelast wordt, maakt dat er een dynamisch sfeertje hangt rondom het brouwerijtje van Homeland. Een beetje zoals bij ons, maar dan in het klein.
Op dit kleine stukje bedrijvigheid brouwt Erik momenteel twee bieren. Al vanaf kort nadat het pension eind vorig jaar opende is er een lichtbittere IPA in Britse stijl die qua smaak niet overhoppig is. Sinds kort staat daar een speltbier naast. Dat voor bier vrij ongebruikelijke graan zorgt er volgens Erik voor dat het zo “volmondig” en “romig” is. Een deel van deze brouwsels wordt met veel pijn en moeite afgevuld op fles. “Dat duurt meer dan een minuut per fles, daar moeten we nog iets op bedenken.” Die flessen worden over verwante horecazaken als kaasfondueparadijsje Bern en Pacific Parc verdeeld.
Omdat die afzetmarkt nog bescheiden is, heeft Erik zijn ketels niet altijd zelf nodig en zijn ze beschikbaar voor anderen. “Dat hoeven we niet eens te roepen. Iedereen komt al langs.” Want voor brouwers die geen eigen ketels hebben maar hun brouwsels een keer op grotere schaal willen brouwen, is duizend liter een mooi volume. En dus zijn Brouwerij Kleiburg, de Bebaarde Brouwer, de jongens van Bunkerbier en anderen al over de vloer geweest.
Maar het meeste van het bier dat er gebrouwen wordt, is nog steeds voor Homeland zelf bedoeld. Daar kan je er goed voor gaan zitten in een decor dat met het nodige gevoel voor retro en gerichte grepen uit de onuitputtelijke inboedel van Marktplaats is vormgegeven. Je schijnt er lekker te kunnen eten (het Parool noteerde een keurig acht-minnetje) en als de zon schijnt, zit je helemaal prima want het terras van Homeland reikt tot aan de waterkant. Daar kijk je, recht tussen de replica van VOC-schip-replica Amsterdam en dat modernere gevaarte Nemo door, op het centrum. Je weet dat het er druk is, maar op het Marineterrein merk je daar helemaal niks van.
Pension Homeland maakt een wandeling voor wie via Amsterdam Centraal onze kant op komt een stuk interessanter. Sinds er begin dit jaar een bruggetje richting Marineterrein werd geopend, ligt er zelfs een vrij hippe route open. Vanaf Centraal Station sla je af richting de Openbare Bibliotheek om vlak na het conservatorium de brug richting klimhal te bestijgen. Je passeert vervolgens de fleurige parasols van Hanneke’s Boom en de al even fleurige bloembakken van Mediamatic’s innovatievelingen en pakt meteen daarna de gloednieuwe brug richting historisch terrein. Daar is het niet lang zoeken naar Homelands kubussilhouet. Alles bij elkaar kost dat je niet veel meer dan twintig minuten. Twee keer bier moet genoeg zijn om daarvan te herstellen en het laatste kwartiertje recht stuk richting molen te volbrengen. O ja: wij gaan om acht uur al dicht, Homeland niet, dus dat biedt voor de terugweg minstens zoveel perspectief.
