Als je bier brouwt heb niet meer dan vier ingrediënten nodig: mout, hop, gist en water. Onze mout komt uit België, de hop komt van over de hele wereld, de basisbatch van onze gist staat veilig in een Duits laboratorium maar het water stroomt gewoon uit de kraan.
Speciale ijsbreker
Tegenwoordig scoort dat Amsterdamse kraanwater uitstekend op kwaliteit maar vroeger was de staat van het hoofdstedelijke drinkwater erbarmelijk. Om een beetje behoorlijk bier te kunnen brouwen moesten Amsterdamse brouwers het water met een schuit importeren uit oorden waar het water wél schoon genoeg was. De stad Amsterdam had zelfs een speciale ijsbreker om dat verse water ‘s winters door de bevroren Amstel te rammen.
Je begrijpt, bier brouwen in Amsterdam was een hachelijke en kostbare aangelegenheid. Tot 1853, toen begon het er allemaal een stuk florissanter uit te zien. Amsterdam had de primeur van openbare drinkwatervoorziening. Voor het eerst werd er via leidingen water naar de stad gepompt en konden Amsterdammers bij de huidige Haarlemmerpoort voor niet meer dan één cent een emmer vers drinkwater halen.
Duinreservoir
Het water werd rechtstreeks vanuit wat nu de Amsterdamse waterleidingduinen heten naar de hoofdstad gepompt. Toen bleek dat de boel daar op termijn weleens door zou kunnen verzakken, werd het duinreservoir aangevuld met water uit het Lekkanaal, bij Nieuwegein. Tegenwoordig komt een deel van het drinkwater van het flink uitgedijde Amsterdam ook uit de Bethunepolder, bij Maarssen.
Als het eenmaal gefilterd en gezuiverd is, kan je dat water dus prima drinken. Maar kan je er ook een beetje behoorlijk mee brouwen? Onze brouwer Tjalling kan daar vrij kort over zijn: “Zoals het uit de leiding komt, daar brouwen we mee.”
Hard water
Het Amsterdamse leidingwater staat als vrij hard bekend. Dat klinkt niet gunstig maar voor het soort bier dat wij brouwen is het juist prima. Om bijvoorbeeld pils te brouwen moet het water zachter zijn, het liefst zoals in de regio rond het Tsjechische Pilsen, de stad waar de stijl zijn oorsprong vindt. Veel brouwers passen het water dan ook aan aan het soort bier dat ze voor ogen hebben. Zo zou een IPA het allerbeste tot zijn recht komen als het water de zelfde mineralensamenstelling zou hebben als dat van het Britse Burton-On-Trent.
Andere brouwers kiezen er nog weleens voor om hun water eerst compleet te demineraliseren. Een bier als onze eigen IPA bewijst dat dat soort gegoochel in het geval van Amsterdams leidingwater helemaal niet nodig is. “Nee”, zegt Tjalling, “wat dat betreft doen we er echt helemaal niks mee.” Een beetje aanzuren, om het brouwproces te versnellen, gebeurt soms wel maar dat heeft weinig met de uiteindelijke smaak te maken.
Oftewel, dat Amsterdamse kraanwater: niets meer aan doen.
