Soms zit het mee. Net toen we toen we op zoek waren naar een wetenschappelijk brein om de hygiëne van onze nieuwe brouwerij aan het Zeeburgerpad te bewaken, klopte Julian bij ons aan. Hij sprak niet zo goed Nederlands maar wist als PhD-student in de moleculaire biologie wel heel veel van cellen en brouwde ook nog eens regelmatig thuis.
Niet lang daarna was hij de tweede brouwer die op onze nieuwe locatie aan het werk ging en sindsdien maken de levende organismes die ons heerlijke bier zouden kunnen ruïneren geen schijn van kans meer. Julian bewaakt niet alleen met arendsoog en ijzeren discipline de hygiëne, hij zorgt ook dat de koolzuurgehaltes op peil zijn en verzorgt de cellen van onze bekende giststam alsof het zijn eigen kinderen zijn. Hij is overal waar het brouwproces een wetenschappelijk brein vereist. Daarnaast brouwt hij gewoon vaak heel veel smaakvol bier voor ons.
Stiekem heeft hij, zoals het een moleculair bioloog betaamt, een voorkeur voor de kleinschalige processen die komen kijken bij het ontwikkelen van nieuwe bieren. Het liefst experimentele stijlen. Die persoonlijke passie resulteerde in ons meest experimentele bier tot nu toe: de friszure, knalroze Himbeer, een Berliner Weisse. En omdat dit bewust met melkzuurbacteriën geïnfecteerde bier nog beter beviel dan verwacht, mag hij zijn experimenten in de toekomst vaker op grote schaal gaan herhalen.
We mogen, kortom, van geluk spreken dat Julian geen enkele academische ambities meer koestert. Voorlopig pendelt hij bij ons dus gewoon tussen de hectiek van de brouwerij en de stille afzondering van zijn persoonlijke koninkrijkje, het laboratorium. Hij vind dat prettig en wij ook.
